Schrijven
Schrijven helpt! Het heeft mij enorm geholpen om alles op papier te zetten vlak nadat Tom de diagnose Alzheimer kreeg. Zo hielpen ook de mooie documentaires die gemaakt zijn (terug te vinden op deze website), tijdens het rouwproces. Het is goed om zo nu en dan terug te blikken, want te vaak heb ik mezelf afgevraagd of ik alles wel goed gedaan heb. Jezelf wijsmaken dat je dat moet doen, merk ik te vaak bij mantelzorgers. Je kunt niet alles goed doen! Dat doet niemand. En die gedachte steunt me nog steeds. Ook ik heb fouten gemaakt, beslissingen genomen die wellicht beter hadden gekund. Maar ja, we kunnen die tijd niet overdoen. Let it be! Maar laat het ook los. Ik hoop dat je op mijn site het een en ander kunt lezen, waar je iets aan hebt. Wat jou als mantelzorger, familie of vriend verder helpt. Onze kinderen, familie, vrienden en onze casemanager zijn voor mij zo belangrijk geweest, dat besef ik meer en meer. Waar ik me ook enorm voor inzet, dat jij als persoon met dementie als mens wordt gezien, niet als zieke persoon. Ik wil graag een ‘stem’ zijn voor je. Steeds vaker roep ik tegen de super lieve verzorgers die het goed bedoelen: praat niet met scheef hoofd en hoge stem, alsof je met een kleuter spreekt. Overleg met diegene en vul het niet in (ik laat nivea = ‘niet invullen voor een ander’ tatoeëren op mijn voorhoofd!) wat iemand zou willen. Dat is misschien pas aan de orde in een vergevorderd stadium van de dementie, dan neem je beslissingen voor je zieke naaste, omdat hij/zij verzonken is in een diepe dementie. Sterker nog, je moet dan beslissingen nemen! Ik heb alles in een dagboek geschreven en op deze site deel ik daar stukken van.
Ik mocht er in Friesland ook mijn werk van maken. Ik kreeg de kans om samen met gemeenten, besturen en vele anderen, 8 Odensehuizen op te richten, ook een dagbesteding voor jonge mensen met dementie en Jungheimercafe's (nu al 8 in Nederland). Verderop lees je hoe de naam Jungheimer is geboren! Ik ben oprecht iedere dag blij dat ik mensen bij kan staan in een mega zwaar ziekteproces, ik doe mijn best om mijn ervaring te delen het proces te verlichten. En sinds een jaar werk ik samen met mijn zoon Jurre. Ook hij is immers ervaringsdeskundige, papa Tom was ziek van z'n elfde tot z'n 21e levensjaar. Ook Jurre kon het ombuigen naar het positieve.
